"Córko, kiedy przystępujesz do spowiedzi świętej, do tego źródła miłosierdzia Mojego, zawsze spływa na twoją duszę Moja krew i woda, która wyszła z serca Mojego, i uszlachetnia twą duszę. Za każdym razem, jak się zbliżasz do spowiedzi świętej, zanurzaj się cała w Moim miłosierdziu z wielką ufnością, abym mógł zlać na duszę twoją hojność swej łaski. Kiedy się zbliżasz do spowiedzi, wiedz o tym, że Ja sam w konfesjonale czekam na ciebie, zasłaniam się tylko kapłanem, lecz sam działam w duszy. Tu nędza duszy spotyka się z Bogiem miłosierdzia. Powiedz duszom, że z tego źródła miłosierdzia dusze czerpią łaski jedynie naczyniem ufności. Jeżeli ufność ich będzie wielka, hojności Mojej nie ma granic. Strumienie łaski zalewają dusze pokorne. Pyszni zawsze są w ubóstwie i nędzy, gdyż łaska Moja odwraca się od nich do dusz pokornych" (Dz 1602).
SPOWIEDŹ ŚWIĘTA
Spowiedź święta jest coraz częściej zaniedbywana. Wiele osób tłumaczy się tym, że wyznają swoje grzechy bezpośrednio do Boga, bo tylko Bóg może odpuszczać grzechy.
Bóg jest Tym który odpuszcza nasze grzechy, to prawda, ale sam Bóg postanowił posługiwać się swoimi pracownikami (biskupami, kapłanami), aby rozgrzeszać, aby oczyszczać ludzkie dusze w sakramencie pokuty.
Jan Apostoł zapisał w swojej Ewangelii słowa Pana Jezusa skierowane do Apostołów, do ich następców biskupów jak i kapłanów:
Którym odpuścicie grzech są im odpuszczone, a którym zatrzymacie są im zatrzymane.
(J 20:23)
Aby wiedzieć jakie grzechy kapłan ma odpuścić, a jakie zatrzymać, musi usłyszeć te grzechy wypowiedziane przez spowiadającego się.
Bóg jest Bogiem miłosierdzia, ale nie zapominajmy, że jest On również Bogiem sprawiedliwym, który za dobre wynagradza za złe karze (Mt 25:31-:41).
Pan Jezus przychodzi najpierw jako Bóg Miłosierdzia. Kto nie chce przejść przez bramę Bożego miłosierdzia, będzie musiał przejść przez bramę Jego sprawiedliwości
Mówienie o tym, że Bóg okazuje Swoje miłosierdzie wszystkim ludziom bez względu na to jak żyją i co głoszą, jest nauczaniem błędnym, jest herezją, jest głoszeniem teorii 'pustego piekła'.
Pan Bóg okaże Swoje miłosierdzie każdemu, kto o nie szczerze poprosi. Tak jak okazał miłosierdzie dobremu łotrowi, na krzyżu, 'Panie wspomnij na mnie kiedy przyjdziesz do swojego Królestwa'
(Lk 23:42)
Sakrament Spowiedzi świętej ustanowiony przez Pana Jezus jest drogą upokorzenia się przed Bogiem i uproszenia Jego nieskończonego Miłosierdzia. Nigdzie tak bardzo jak w sakramencie pokuty nie dotykamy, nie odczuwamy nie doświadczamy Bożego Miłosierdzia, dlatego sakrament spowiedzi nazwany jest TRYBUNAŁEM Miłosierdzia
Kto ufa miłosierdziu Mojemu nie zginie, bo wszystkie sprawy jego Moimi są, a nieprzyjaciele rozbiją się u stóp podnóżka Mojego
(Dzienniczek 723)
O Boże, któryś jest samą litością dla największych grzeszników, szczerze pokutujących; im większy grzesznik , tym ma większe prawo do miłosierdzia Bożego.
(Dzienniczek 423)
Dziś powiedział mi Pan:
otworzyłem Swe Serce, jako żywe źródło miłosierdzia, niech z niego czerpią wszystkie dusze życie, niech się zbliżą do tego morza miłosierdzia z wielka ufnością. Grzesznicy dostąpią usprawiedliwienia, a sprawiedliwi w dobrem utwierdzenia. Kto pokładał ufność w miłosierdziu Moim, napełnię dusze jego w godzinę śmierci Swym Bożym pokojem ( Dzienniczek 1520)
Wielka łaska wypływa z miłosierdzia i ostatnia godzina pełna jest miłosierdzia dla nas. Niech nikt nie wątpi o dobroci Bożej , choćby grzechy jego były jak noc czarne, miłosierdzie Boże mocniejsze jest niż nędza nasza. Jednego trzeba, aby grzesznik uchylił choć trochę drzwi serca swego na promień łaski miłosierdzia Bożego, a resztę już Bóg dopełni.
(Dzienniczek 1507)
Powiedz zbolałej ludzkości, niech się przytuli do miłosiernego Serca Mojego, a Ja go napełnię pokojem
(Dzienniczek 1074)
Dziś powiedział mi Pan: zapisz córko Moje słowa; wszystkim duszom, które uwielbiać będą to Moje miłosierdzie i szerzyć jego cześć, zachęcając inne dusze do ufności w Moje miłosierdzie, dusze te w godzinie śmierci, nie doznają przerażenia. Miłosierdzie Moje osłoni je w ostatniej walce...
(Dzienniczek 1540)
Dusze, które dążą do doskonałości, niech szczególnie uwielbiają moje miłosierdzie, bo hojność łask, które im udzielam płynie z miłosierdzia Mojego. Pragnę aby te dusze odznaczały się bezgraniczną ufnością w Moje miłosierdzie. Uświęceniem takich dusz Ja sam się zajmę, dostarczę im wszystkiego czegokolwiek będzie potrzeba dla ich świętości.
Laski z Mojego miłosierdzia czerpie się jedynym naczyniem, a nim jest - ufność. In dusza więcej zaufa, tym więcej otrzyma. Wielką Mi są pociechą dusze o bezgranicznej ufności, bo w takie dusze przelewam wszystkie skarby Swoich łask. Cieszę się, że żądają wiele, bo Moim pragnieniem jest dawać wiele i to bardzo wiele. Smucę się natomiast, jeżeli dusze żądają mało, zacieśniają swe serca.
(Dzienniczek 1578)
Dusze, które szerzą cześć miłosierdzia Mojego osłaniam je przez całe życie, jak czuła matka niemowlę, a w godzinę śmierci nie będę Sędzią, ale miłosiernym Zbawicielem.
W ostatniej godzinie nic dusza nie ma na swoją obronę prócz miłosierdzia Mojego, szczęśliwa dusza, która przez życie zanurzała się w zdroju Miłosierdzia, bo nie dosięgnie jej sprawiedliwość.
Dzienniczek 1075
Jak boleśnie rani Mnie niedowierzanie Mojej dobroci. Najboleśniej ranią Mnie grzechy nieufności.
Dzienniczek 1076
Rozkosz mi sprawiają dusze, które się odwołują do Mojego miłosierdzia. Takim duszom udzielam łask ponad ich życzenia. Nie mogę karać, choćby ktoś był największym grzesznikiem, jeśli on sie odwołuje do Mojej litości, ale usprawiedliwiam go w niezgłębionym i niezbadanym swoim miłosierdziu (Dzienniczek 1146)
...Najmilsza Mi jest ta dusza, która wierzy mocno w dobroć Moją i zaufała Mi zupełnie (Dzienniczek 453)
Ale przyobiecał Bóg szczególna łaskę tobie i wszystkim, którzy głosić będą o tym wielkim miłosierdziu Moim. Ja sam bronić ich będę w godzinie śmierci jako swojej chwały i choćby grzechy dusz były czarne jak noc, kiedy grzesznik zwraca sie do Miłosierdzia Mojego, oddaje Mi największą chwałę i jest zaszczytem męki Mojej. Kiedy dusza wysławia Moją dobroć wówczas szatan drży przed nią i ucieka na samo dno piekła.
(Dzienniczek 378)
W jednej z adoracji przyrzekł mi Jezus: -duszom, które uciekać sie będą do Mojego Miłosierdzia i duszom, które wysławiać i głosić będą innym o Moim wielkim Miłosierdziu, w godzinę śmierci postąpię z nimi według nieskończonego miłosierdzia Mojego.
(Dzienniczek, 379)
Szczęśliwa ta dusza, która wzywa miłosierdzia Pańskiego, doświadczy tego co powiedział Pan, że bronił jej będzie jako swojej chwały, a któż sie ośmieli walczyć z Bogiem? Wszelka duszo wysławiaj miłosierdzie Pańskie przez swą ufność w miłosierdzie Jego, przez życie całe a szczególnie w godzinę śmierci i nie lękaj sie niczego duszo droga, kimkolwiek jesteś, a im większy grzesznik, tym ma większe prawo do miłosierdzia Twego Panie
( Dzienniczek 598)
Im dusza pragnie na sobie doznać większego miłosierdzia Bożego, niech się zbliży do Boga z większą ufnością, a jeżeli jej ufność w Bogu będzie bez granic, to i miłosierdzie Boże będzie dla niej bez granic.
(Dzienniczek 1489)
Siostra Faustyna w swoim Dzienniczku zostawiła przeogromny skarb dla każdego z nas, zapisując słowa Pana Jezusa odnoszące się do Bożego Miłosierdzia.
Prędzej niebo i ziemia obróciłyby się w nicość, aniżeli by dusze ufającą nie ogarnęło miłosierdzie Moje. (Dzienniczek 1777)
Choć bym miała grzechy całego świata, nie straciłabym ufności w Boże miłosierdzie. Nie straciłabym ufności, że Bóg okaże mi miłosierdzie.
A więc ufności dziecię Moje, nie powinnaś się zniechęcać przychodzić do Mnie po przebaczenie, jeżeli Ja zawsze jestem gotów ci przebaczyć. Ile razy o to prosisz, tyle razy wysławiasz miłosierdzie Moje (Dzienniczek 1499)
Kto pokładał ufność w miłosierdziu Moim, napełnię duszę jego w godzinę śmierci Swym Bożym pokojem. (Dzienniczek 1520)
O trzeciej godzinie błagaj Mojego miłosierdzia, szczególnie dla biednych grzeszników, i choć przez krótki moment zagłębiaj się w Mojej Męce, szczególnie w Moim opuszczeniu w chwili konania. Jest to godzina wielkiego miłosierdzia dla świata. Pozwolę ci wniknąć w Mój śmiertelny smutek, w tej godzinie nie odmówię duszy niczego, która Mnie prosi przez Mekę Moją... (Dzienniczek 1320)